వర్షా కాలం - కె.ఎన్.వి.ఎం.వర్మ

సాయంత్రం నాలుగుగంటలకే
చీకటి ముసురుకుంది ఆకాశం.
చల్లగాలికి పులకరించి ఒళ్ళు

ఉరుముకి జలదరించింది.
మెల్లగా, చిన్నగా చినుకులు
నన్ను తడపడం మొదలుపెట్టాయి.
అల్పపీడనం అని మద్యహాణమే
ప్రకటించారు అందుకేనేమో
సముద్రమంత అల్లకల్లోలంగా ఉన్నాను.
రహదారుల్లోంచి లేచిన ధూళి
వాహనాల్లోంచి వచ్చిన కాలుష్యం
కరిగి కాస్త మనసు తేలికపడినట్టేవుంది
కానీ కాళ్ళ దగ్గర చూస్తే,
నిండి పోయిన మురుగు బోది
రోడ్లన్నీ కాలువలై పారి దుర్గందం వ్యాపించింది.
చివరికి ఈ వరద నీరంతా
సముద్రానికి చెందవలసినదే కానీ,
వర్షాకాలం కదా...
నేను తడుస్తూనే ఉన్నాను.....20.09.2013.

చిక్కు ప్రశ్న - నంద కిషోర్

వాగు వయ్యారంగా
ఒంపులు తిరగడం చూస్తుంటే

వరదెప్పుడొచ్చిందో-
వంపులన్నీ మాయం..!

వర్షం జోరుగా కురుస్తోంది.

తడవాలంటే తనని కప్పుకోవాలి.
తప్పుకోవాలంటే ఒప్పించాలి.

ఏం చేస్తానో?!
(ఇప్పటికైతే చెప్పలేను..)
— ఫీలింగ్ కంప్యూజ్‌డ్ .

జోరున వర్షం

జోరున వర్షం

ఆసరా కోసం నా ప్రయత్నం

చెట్టు చాటున
నలుగురితో నేను

ఉరుములు మెరుపులు
వాటి మద్య నువ్వు
దేవ కన్యలా

అప్రయత్నంగా నా అడుగులు
నీ వైపు , తడిసిపోతున్న

మల్లి ఓ మెరుపు
ఒక్క సారి కనులముందు చీకటి
క్షణకాలం పాటు

మసక మసకగ చూపు
ఎక్కడ అని వెతుకుతూ ఉంటె
దానికి తోడు విజ్రుంభిస్తున్న గాలి హోరు

నిరాశ నిస్పృహలో నేను
కాన రాని ( నా రాణి) నువ్వు

తడిసిన తనువుతో
భారమైన గుండెతో
ఇంటికి నా పయనం
ఎప్పుడ కలగుతుందో నీ దర్శనం

రోజులు గడుస్తు ఉన్నాయి
నీ జ్ఞాపకం భారమై పోతు ఉంది
గుండెనే పిండేస్తు, నరాలనే లాగేస్తూ
పిచ్చి వాడిని చేస్తూ ఉన్నాయి

మల్లి కానవస్తావేమో అని
ప్రతి రోజు అక్కడే నీకోసం నిరీక్షణం
రాలేదు బాధతో ఇంటికి నా పయనం
కలుస్తవనే ఆశతో మల్లి ఆగమనం

కాల చట్రం గిర్రున తిరిగింది
పసి పాపతో పసి పాపల్లె నువ్వు
తన చేయి పట్టి నువ్వు
నీ చేయి పట్టి తను ( భర్త ) ?

బాధ లేదు
నీ పెదవుల పై ఆ చిరునవ్వు చూస్తూ ఉంటె
చంపేసాను
నాలోని నీ మీద పెంచుకున్న ప్రేమని
ఆ సంతోషమేగా నీలో చూడాలి అనుకుంది

నీ పై ప్రేమని సమాధి చేస్తూ
నాదనే జీవితానికి పునాది వేస్తూ
గడిపేస్తున్న కాలాన్ని
ఎప్పటిలా ఒంటరిగా
బాధ ఎక్కడ లేదు
ఏదో సాధించాను అనే గర్వం

మల్లి నీ తలపు లేదు ( ప్రేమలో )
ఆశిస్తూ ఉంటా ఎప్పటికి సంతోషంగా ఉండాలని ...........Rk .Bhagath

ఐస్ ముక్కల వానోస్తోంది ||పెరుగు సుజనరాం||

అప్పుడు నేను ఎనిమిదేళ్ళ చిన్నపిల్లని
ఓ తొలకరిలో
మబ్బులు కమ్మిన ఆకాశం
కారు చీకట్లు కమ్మని సాయంత్రం
పెళ పెళ మంటున్న ఉరుముల సడి
భయంతో అమ్మ కొంగు చాటున ఒదిగి
అర్జున,పల్గున అనుకుంటుంటే ,,,.......
మంచు రాళ్ళ వానోస్తోందీ
రా చెల్లీ ఆడుకుందాం అక్క పిలుపు
భయాలన్నీ మాయం
అమ్మ చెప్తున్న వడగండ్ల వాన ఇదే
అనుకుంటూ తూనీగలా
ఎగిరిన జ్ఞాపకం

మళ్ళీ ఇన్నాళ్ళకు
నాలుగు పదుల వయస్సులో
ఐస్ ముక్కల వానోస్తోంది అంటున్న
నా స్టూడెంట్స్ తో కలిసి
వదగండ్లను వేరుకోవటం
ప్రకృతి ప్రేమను అందుకోటం కై
మళ్ళీ నేను నా బాల్యం లోకి వెళ్ళాను