ఐస్ ముక్కల వానోస్తోంది ||పెరుగు సుజనరాం||

అప్పుడు నేను ఎనిమిదేళ్ళ చిన్నపిల్లని
ఓ తొలకరిలో
మబ్బులు కమ్మిన ఆకాశం
కారు చీకట్లు కమ్మని సాయంత్రం
పెళ పెళ మంటున్న ఉరుముల సడి
భయంతో అమ్మ కొంగు చాటున ఒదిగి
అర్జున,పల్గున అనుకుంటుంటే ,,,.......
మంచు రాళ్ళ వానోస్తోందీ
రా చెల్లీ ఆడుకుందాం అక్క పిలుపు
భయాలన్నీ మాయం
అమ్మ చెప్తున్న వడగండ్ల వాన ఇదే
అనుకుంటూ తూనీగలా
ఎగిరిన జ్ఞాపకం

మళ్ళీ ఇన్నాళ్ళకు
నాలుగు పదుల వయస్సులో
ఐస్ ముక్కల వానోస్తోంది అంటున్న
నా స్టూడెంట్స్ తో కలిసి
వదగండ్లను వేరుకోవటం
ప్రకృతి ప్రేమను అందుకోటం కై
మళ్ళీ నేను నా బాల్యం లోకి వెళ్ళాను

భార్గవి -బాల్యమా ఒక్కసారి తిరిగిరావూ..

అమ్మో...!
గాయాలేం తొలచటంలేదేంటో...
ఎపుడు గడచిపోయిందో కాలం
కళ్ళముందు కాంట్రాస్ట్ కలలా కదలాడుతోంది!

చిన్నప్పుడు ఇంటిముందు సందులో
గాలీ దుమారంలో ఆడుతుంటే
పీల్చిన మట్టివాసనింకా వస్తూనే ఉంది
సన సన్నటి వాన చినుకులు
ఎడతెరిపి లేకుండా కురుస్తుంటే
ఎవరేడుస్తున్నారా ...?! ఇంతసేపు
అనుకుని చిరాకేసేది!
అప్పటి నా కన్నీళ్ళను ఆ చినుకులు
కప్పేసినపుడు ఆనందమేసేది!
చల్లని చినుకులను నిండుగా
గుండెకు హత్తుకునేదాన్ని!
వాటికి తోడు
ఆకాశంలో ఉరుములు, మెరుపులూ...
ఇత్తడి లంకె బిందెలను ఎత్తుకుని
మువ్వలు కట్టుకున్న ఎడ్లబండి
సాగిపోతున్నట్లు వినిపించేవి
వీధి వీధంతా కలయచూసి
వానల్లో స్నానం చేస్తున్న కప్పలమీద
విసుగ్గా రాయి విసిరేదాన్ని!

వర్షం వచ్చిన రాత్రి(చందమామ)బూచిమామ
ఆకాశంలో మబ్బుల చాటున దాక్కుని
అప్పుడప్పుడు నవ్వుతూ
మెరుపులతో ఫోటోలు తీస్తుంటే
నేను తప్పించుకు తిరిగే దాన్ని!!

ఎప్పుడు గడచిపోయిందో కాలం!
గిర్రున తిరిగి తిరిగి వచ్చి
కంటిపాప చాటునుండిపుడు
నక్కి నక్కి చూస్తోంది!
చుట్టూ చీకటి చూడగానే
బాల్యం బిక్కు బిక్కుమంటూ
కాలాన్ని కప్పుకుని నిధ్రపోయిందట!

బాల్యమా ఒక్కసారి లేచి తిరిగిరావూ...!
అదే మట్టితో మళ్ళీ ముచ్చట్లాడుదాం
జారిపోయిన ఊసులన్నీ గాలం వేసి పట్టి
గుండెలకు అతికించుకుందాం!!

A poem for today:-వాడ్రేవు చినవీరభద్రుడు

ఒక ఉర్దూమహాకవి గుండెచప్పుడులాగా
రాత్రంతా వాన. నిద్రపట్టనివ్వని ప్రేమతో
మీర్ విలపిస్తే, మరీ అంత బిగ్గరగా
ఏడవాలా అనే పొరుగువాడి సణుగుడు.

ఒకే ఒక్క తంత్రిమీద జీవితకాలరక్తినీ
విరక్తినీ సాధనచేస్తున్న నిర్విరామధ్వని,
పల్లెల్లో అపరాహ్ణాల తీరికలో గృహిణులు
ఒకరికొకరు నోరారావెళ్ళబోసుకునే సొద

వరిమొలకలు ఊడ్చినతరువాత రైతుకి
వానతోతప్ప మరిదేంతోనూ పనిలేనట్టే,
నాతో తప్ప మరిదేంతోనూ పనిలేనట్టు
నా కిటికీపక్క రాత్రంతా వ్యాకులరాగం

వాడ్రేవు చినవీరభద్రుడు

ఏ రాత్రిమధ్యనో దేహాంగాల్లోంచి ప్రేమ పొంగినట్టు
వాన. తెల్లవారేవేళల్లో ఏటిఒడ్డున అడవిదున్నలు
నీళ్ళుతాగుతున్న చప్పుడు, కొంత సాధుత్వం
కొంత పశుత్వం. కొంతదాహం, కొంత దుస్తరం.

నిన్ను నువ్వెంత సముదాయించుకున్నా తీరని
కోరిక ఒకటి పాదరసం చుక్కలాగా రక్తనాళాల్లో
సరసర సాగుతున్న సవ్వడి. ఎన్ని తీర్మానాలు
చేసుకున్నా, ఒక్కవాన చాలు చెరిపెయ్యడానికి.

ఏ కొండదారుల్లోనో వానపడుతున్నరాత్రి ఒకడివీ
కారులో ప్రయాణిస్తున్నట్టు నీ దేహంలో నువ్వు
ఇరుక్కుపోయావు,ఆగలేవు, ముందుకి పోలేవు
అలాగని తలుపుతెరుచుకుని బయటకి రాలేవు.
----------------16.8.2013

మంచివాన - Sriramoju Haragopal

వాన వాన వానవాన వానావానా
వాన వాన వానవాన వానావానా
నన్ను నిన్ను మనల కలిపి
బతికించే వాన
అందరి కడుపులకు మెతుకు
కనిపెంచిన వాన

గుప్పుమన్న మట్టిగుండె పరిమళాలవాన
కప్పుకున్న నేలపచ్చ పచ్చడాలవాన
మావూరికి తరలివచ్చు పెళ్ళిగుంపువాన
మీవూరి మొగులు మీద నీటిగొడుగు వాన

నింగి నేల కలిపి పాడు నీటివీణ వాన
పొంగిపొరలు నదుల ఎదల సంగీతం వాన
వరిపొలాల పంటగొలుసు మురిపించే వాన
తరతరాల మానవసంస్కృతికి జాడ వాన

మూగబాసలెన్నో మాటలైన వాన
మనసుగాలి మళ్ళగానె తొణుకులాడు వాన
కలలవసంతాలు నేల దిగివచ్చిన వాన
కలకాలం మనుషుల్లో మంచితనం వాన
(అముద్రితం-2004)
15-08-2013

వానాకాలం హైకూలు - పసునూరు శ్రీధర్ బాబు

1

రాత్రంతా ఒకటే వాన
గదిలో నిద్దరోతున్న పిల్లలు
నేనొక్కడ్నే మెలకువగా
2
పాటలు పాడి అలసిపోయిన పాప
పెదాలు మూసి నిద్దరోతోంది
చీకట్లో కురుస్తూనేవుంది వాన
3
3
మెరుపులకు మురిసిపోయాడు
ఉరుములకు భయపడ్డాడు
వానలో తడిసిపోయాడు మా పిల్లాడు
4
వాన మొదలైంది
పెద్దవాళ్ళు లోపలికి వెళ్ళారు
చిన్న పిల్లలు బయటకు వచ్చారు
5
వాన వెలిసింది
రావిఆకు కొసన
జారిపోవడానికి సిద్ధంగా ఒక చినుకు
6
పచ్చని చెట్లు
తడిసిన పువ్వులు
ఆగని వానలు
7
ఆగిపోయిన వర్షం
ఆకులు రాలిన చెట్టును
దట్టంగా అల్లుకున్న చినుకులు
8
పొద్దుట కురిసిన వాన కోసం
ఆకాశంలో కొలువుదీరాయి
కొత్త మబ్బులు
9
రాత్రి కురిసిన వానకు
పగటి వాన తోక ముడుచుకుని
వంకల్లోకి జారుకుంది
10
ఆకాశానికీ అరిచేతులకీ మధ్య
వాన తప్ప
మరెవ్వరూ లేరు
11
తడిసిన పువ్వులూ కొమ్మలూ
తలలు వంచి మురిసిపోతున్నాయి
వానాకాలం అందం
12
ఎండలో వాన
వానలో చలి
వానాకాలమే అంత-
13
ఇంధ్రధనుస్సును చూపించి
మళ్లీ తీసేసుకుంది
ఆకాశం
14
పిల్లలు
పడుచు పిల్లలు
వానజల్లులు
***
from పసునూరు శ్రీధర్ బాబు blog 

http://anekavachanam.wordpress.com

జ్ఞాపకాల జడివాన జోరు తగ్గేదెలా.....!! - శోభరాజు

నా మది గదిలోనూ
ఇంటిగది బయటా
భోరున, జోరున ఒకటే వాన
జ్ఞాపకాల వాన
చినుకులుగా మొదలై.. జడివానై
అంతకంతకూ పెరిగిపోతూ
మదిగదిని ఉక్కిరిబిక్కిరిచేస్తూ
వరదలా ముంచెత్తుతోంది

పసితనపు వాన...
ఇంటి బయట చూరుకింద
ధారలు కట్టిన కాలువల్లో
అమాయకత్వపు పడవలు
హైలెస్సా అంటూ సాగుతుంటే
అల్లరి ఆనందాల కేరింతల వాన...

చినుకు చినుకు చిత్రంగా
అరచేతిలో నాట్యం చేస్తూ
అంతలోనే వేళ్ల సందుల్లోంచి
సుతారంగా జారుతుంటే
సందడిచేసే సంగీతపు వాన...

చూపులు, చేతులు కలిసి
ఒకటి రెండో భుజానికి ఆసరాగా
ఇరు మనసుల కలబోతలో
అంతేలేని మాటల జల్లులై కురిసేవేళ
ముసిముసి నవ్వుల ప్రేమవాన...

ప్రేమబంధం మాంగల్య బంధమై
మరుజన్మ ఎత్తితే
ఏకాంతపు లోగిలిలో
అనురాగపు ఆనందాల వెల్లువలో
సిగ్గుల మొగ్గ సింధూరపు వాన...

ముద్దు ముద్దు మాటలు
మురిపాల మూటలై
అమ్మానాన్నలని చేసిన
బుడి బుడి అడుగుల చప్పుడు
చిటపట చినుకుల నాట్యమైనప్పుడు
గుండెనిండా వాత్సల్యపు వాన...

రెక్కలొచ్చి ఎగురనేర్చి
గూడును, కన్నవారినొదిలి
కాలమనే కారుమబ్బులై
తుఫానులా తీరం చేర్చితే
జీవితపు మలిసంధ్య వాన...

మది గదిలో వాన...
చినుకులుగా మొదలై...
జడివానై, తుఫానై అలా తీరం చేర్చింది
వాన వెలసిన ఆకాశం స్వచ్ఛంగా
ఇంధ్రధనుస్సు వెలుగుల్ని విరజిమ్ముతోంది...