చిటపట చినుకుల వాన.....!!

 

 

తొలకరి చినుకు పుడమిని తడిమితే.....!!
తొలి తొలి పలుకుల తీయదనం
అమ్మకు తెలిసిన చందమే....!!
చిరు చిరు జల్లుల చిత్తడి పుత్తడి
బుడి బుడి నడకల సవ్వడి ఆనందమే....!!
జోరువానల హోరుగాలి
పరుగులెత్తే పరువాల నయగారమే...!!
సప్త స్వరాల స్వరూపమే
సప్త వర్ణాల హరివిల్లు....!!
వడగళ్ళ వాతలు పిడుగుపాటులు
బతుకు నేర్పే పాఠాలు....!!
వాయుగుండాల వాయువేగం
చక్రాల సుడుగుండాలు....
అనుకోని అవాంతరాలే....
జీవిత కాలగమనంలో....!!
చిటపట చినుకుల వాన.....
చెప్పావు బతుకు పయనాన్న

 

 

http://naalonenu-manju.blogspot.in/2013/06/blog-post_6.html

 

తొలకరి పలకరింపు

తొలకరి పలకరించింది 

పుడమి తల్లి పులకరించింది

వేసవి వేడితో

ప్రఛండ భానుడి తాకిడితో

విలవిల లాడిన పుడమికి

జలాభిషేకం జరిగింది

గొంతెండుతున్న జీవరాశితో

మోడుబారుతున్న వృక్షజాతితో

కళావిహీనంగా మారిన పుడమి

తొలకరి పలకరింపుతో 

తన గాయాలను మరిచింది

నూతనత్వం సంతరించుకుంది

         -  తోట యోగేందర్

http://tyogendar.blogspot.in/2013/06/blog-post.html

వాన చినుకు - శిశిర వసంతం

 

మబ్బు చాటు వాన చినుకు
మంచుతెరలోంచి తొంగి తొంగి
మరుమల్లియ లాంటి నన్ను చూసి
మైత్రి చేయ మనసై
స్నేహ వీచిక ఒకటి రాయభారమంపింది
నాకు స్నేహ వీచిక ఒకటి రాయభారమంపింది
స్నేహ వీచిక నా చక్కిలి తాకి
సిగ్గులు నును లేత సిగ్గులు ఏవో నాలో పెంచింది
సోయగాలు పోతూ విషయమంతా చెప్పింది
నాకు విషయమంతా చెప్పింది
సిలకమ్మలా ఆరుబయట వాన కోసం ఎదురు చూడమని అంది

చెలిమి చేసే చినుకు కోసం
చిన్న పిల్లను అయ్యాను
అందం ఆరబోసా
పైటల తెరలు తీసా
పరువపు వేడి పెంచి
వయసును మరచిపోయా
చెంతకు చేరే చిరుచినుకుని చెంగులో పట్టి ఆడించేసా
చెంగు చెంగున చిందేసా
నే చెంగు చెంగున చిందేసా

చినుకు చినుకు కూ నాలో
చిలిపితనం నచ్చింది
చందమామ లాంటి చల్లదనం నచ్చింది
చంటి పాప మనసున్న మంచితనం నచ్చింది
చిరకాలం చెలిమి చేయాలనిపించింది
నాతో చిరకాలం చెలిమి చేయాలనిపించిందీ

ఒకే ఒక్క చిరు చినుకు గా మారి
తూరుపు సింధూరం లా నా పాపిట్లో చేరింది
అమృతమే తానై నా అధరాలపై తేలి ఆడింది
నా దాహార్తిని తీర్చేందుకు గొంతులోకి చేరింది
నాలో జీర్ణమై అణువణునా ఇంకిపోయింది
నాతో చిరకాలం కలిసుండాలనే
చిరు వాంఛను గెలిచింది

చినుకు అంటే చుక్కలాంటి నేనని
చుక్కలాంటి నేను అంటే చినుకని
వేరు వేరు కాము మేమని
నా కడ కట్టె కాలే వరుకూ కలసి ఉంటామని
చెలిమికి చక్కని భాష్యం చెప్పింది
చిత్రంగా విచిత్రంగా
చిన్న నాటి తీపి జ్ఞాపకాల సాక్షిగా ....... శిశిర వసంతం

వాన కోయిల - రేణుక అయోలా

 

 

ఈ వాన కోయిల బుజం మీదవాలి అడుగుతుంది
అప్పటి నాసామన్లు అన్నీ తిరిగి ఇచ్చేయమని

కాగితం పడవలు, సుడులు తిరిగే నీటిలో నాట్యం చేసే పాదాలు
చేయి అందక పోయినా అరచేతులు చాచి దాచుకున్న నీటిచినుకులు

తడిసిపోయిన మల్లే దండని, నీరుకారిన జడకోసలని విదల్చుకోని
కుంపటిలొ కాల్చే అప్పడం ఘుమఘుమలని అనుభవించిన సాయంకాలాన్ని

నీళ్లలొ జారిపోయి కాలి పట్టీ వెత్తుకునే నెపంతో మరోసారి తడిసి
తడిసిన ఓణీని గాలికి ఆరవేసిన అందమైన క్షాణాలని

ఇచ్చేయమని అడుగుతోంది తన సామాన్లు తనకి ఇచ్చేయమని
వానకోయిల ఈ రోజు ఈ వానకోయిల....

 

శ్రీ || తొలకరి జల్లు ||

నల్లని మబ్బులు
నెమ్మదిగా ఆకాశాన్ని కమ్మేశాయి,
వెలుతురును మింగేసే చీకటిలా.

కృష్ణ మేఘాలను వెంటబెట్టుకొని
బయలుదేరిన శచీంద్రుని
ఐరావతం ఘీంకారాలు,
ముందు నడిచే భేరీమృదంగ ధ్వనులు.

ఈ ఋతువంతా మిమ్మల్ని వదలమంటూ
కరిమబ్బులని వెంటబడుతూ,
చుట్టుకుంటున్న విద్యుల్లతల మెరుపులు.

సాయం సంధ్యలో దేవసేనాని మయూరం
పురి విప్పినట్లుగా.
సప్తవర్ణాల ఇంద్ర చాపం కనువిందు చేస్తుంటే...

ఈ క్షణం కోసం ఐదు ఋతువుల కాలం
వేచి ఉన్న ధరిత్రి పులకరించేలా ,
ప్రకృతి పరవశించేలా...
వేసవి వేడి గాడ్పుల తాపానికి
పూర్ణ విరామం యిస్తూ...
నింగి నుంచి నేలకు నీటివంతెన వేస్తున్నట్లు
కురిసింది తొలకరి జల్లు. 

'శ్రీ' 03/06/2013

సంగీతపు కాలం - Mercy Margaret

ప్రకృతి

సంగీత కచేరి మొదలు పెట్టే కాలం ఇది

చల్లటి స్పర్శను సాధన చేసి

చిక్కటి మట్టివాసన నింపుకుని
చి ట ప ట మ ని
ట ప ట ప మ ని వర్షపు సంగీతాన్ని సిద్ధం చేసుకొని
మళ్ళీ ఈ యేడు కొత్త ఋతురాగాన్ని ఆలపించవచ్చింది

సూర్యుడ్నెంత ఎంత మరగబెట్టిందో
అంత చల్లబరిచే దాక
సంగీతాన్ని చినుకులుగా
ఒలికిస్తూ
జ్ఞాపకాల కొత్త పాట నేర్ప సిద్ధపడుతుంది

వాన వాన వల్లప్పని పిల్ల జల్ల మురిసిపోతూ
చిన్న నాటి పాటలన్నీ మళ్ళీ మళ్ళీ గుర్తు చేస్తూ
తడారని జ్ఞాపకాల గాయాల్ని
తన సహచర్యంతో నయం చేయ వచ్చింది

మనసు మనసుని తడుపుతూ
మాట మాటని కుడుతూ
మండి ఎండిన గుండెలపై చినుకు భాషలాడుతూ
సంతోషాన్ని దోసిలి నిండా నింపే వాన కాలం వచ్చింది

30.05.2013

వాడ్రేవు చినవీరభద్రుడు

నా చిన్నప్పుడు మా ఊళ్ళో వైశాఖమాసపు రోజులు చాలా చిత్రంగా ఉండేవి. మధ్యాహ్నందాకా ఎండ మండిపోయేది. ఉన్నట్టుండి కృష్ణమేఘాలు ఆకాశమంతా ఆవరించి వేసవివాన లోకాన్ని తడిపిపొయ్యేది. ఊరూ, అడివీ, కొండలూ మెత్తబడిపోయేవి. సాయంకాలానికి పడమటి ఆకాశం మీద ప్రకాశవంతమైన రంగుపరుచుకునేది. రాత్రికాగానే శుభ్రమైన వెన్నెల పరిమళంలాగా వ్యాపించేది. ఆ సుమనోహరమైన రంగుల్ని పట్టుకోవడానికి నా జీవితమంతా ప్రయత్నిస్తున్నానుగాని ఆ విద్య చాతకావడం లేదు. కాని ప్రాచీన చీనాకవులకి ఆ కౌశల్యం తెలుసనిపిస్తుంది. అందుకని ప్రతి వేసవిలోనూ వాళ్ళను మళ్ళా మళ్ళా చదవకుండా ఉండలేను.

నిన్నసాయకాలం నగరాన్ని తడిపేసినవాన నాకు ప్రాచీన చీనాకవిశ్రేష్టుడు దు-ఫు (712-770) రాసిన కవితని గుర్తుతెచ్చింది. 'చక్కటి వానకు తెలుసు ఎప్పుడు కురవాలో 'అంటాడాయన.

చూడండి ఈ కవిత:


ఒక వసంతకాలపు రాత్రి వానని స్వాగతిస్తూ

చక్కటివానకి తెలుసు ఎప్పుడు కురవాలో
వసంతం నిండుగా వికసించినప్పుడు వస్తుందది

గాల్లోంచి పొంచివస్తుంది, రాత్రిలో ఒదిగివస్తుంది
చప్పుడుచెయ్యకుండా ప్రతిఒక్కటీ మెత్తబరుస్తుంది

నల్లని అడవి, నల్లని దారులు, నల్లమబ్బులు
నదిమీద పడవలో మినుకుమనే ఒంటరిదివ్వె

తెల్లవారుతూనే చుట్టూ ఎర్రటి ఎరుపు,చిత్తడి
పూలగుట్టల్లో మునిగిపోయిన రాజధాని.



30.5.2013